ΚΒΑΝΤΙΚΗ: ΑΤΜΟΣ

Η φάση ΑΤΜΟΥ προτείνει να απελευθερωθούμε από οποιαδήποτε προσκόλληση με την πρόσβαση σε υψηλότερα επίπεδα συνείδησης, προκειμένου, αν το επιθυμούμε, να είμαστε σε θέση να πυκνώσουμε ξανά τη συνείδησή μας σε οποιοδήποτε επίπεδο πραγματικότητας χαμηλότερης συχνότητας που επιθυμούμε.

Η φάση ΑΤΜΟΥ αντιπροσωπεύει την πρόσβαση στηνΠΗΓΗ (το μηδενικό κβαντικό/ μη ενέργειας / μη δυαδικότητας επίπεδο). Το μηδέν δεν είναι το"τίποτα". Το "τίποτα"δεν μπορεί να υπάρχει, ανά ορισμό - όπως και πάλι ανά ορισμό, αν το ΒΙΩΝΟΥΜΕ και μπορούμε να μιλήσουμε για αυτήν την εμπειρία, ΔΕΝ είναι μη ύπαρξη. Είναι καθαρή συνείδηση.

Η άσκηση στην επίπεδο πυκνότητας ΑΤΜΟΥ περιλαμβάνει τομείς όπως:

Υπερβαίνοντας το εγώ. Με τη δέσμευση για την ειλικρίνειά μας, θα καταστεί προφανές ότι το θεμέλιο των απαντήσεων του εγώ είναι η ευχαρίστηση που προέρχεται από αυτές. Υπάρχει μια εσωτερική ικανοποίηση που είναι η αποπληρωμή της μεμψιμοιρίας, του θυμού, της οργής, του μίσους, της υπερηφάνειας, της ενοχής, του φόβου κ.λπ. Αυτή η εσωτερική ευχαρίστηση ενεργοποιεί και διαδίδει όλα αυτά τα συναισθήματα. Αν και το μυαλό αρχικά αρνείται ότι παίρνει μυστική ευχαρίστηση από το να υποφέρει, θα αποκαλύψει μετά από αυστηρή αυτοεξέταση ότι ο λόγος που προσκολλάται στο περιεχόμενό του είναι για τον "χυμό"που βγαίνει από τις θέσεις του, παίρνοντας μυστική ευχαρίστηση από την ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ με τη δυσαρέσκεια, με το να είναι μάρτυρας ή θύμα, να αισθάνεται παρεξηγημένος, να μην εκτιμάται, ή αντίθετα, επιτυχημένος, λαμπρος, κ.λπ.Ένα κέρδος όταν το εγώ παίρνει τη θέση του τραυματισμένου μέρους είναι ότι τώρα δικαιολογεί οποιαδήποτε ενέργεια, ανεξάρτητα από το πόσο ακραία είναι. Ευδοκιμεί στον πόνο και την ταλαιπωρία και σε όλα τα αρνητικά συναισθήματα. Ο εθισμός και η επιβίωση του εγώ βασίζονται στη μυστική ευχαρίστηση της αρνητικότητας, η οποία δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί έως ότου αναγνωριστεί και κυριαρχηθεί στη χωρίς ντροπή ή ενοχή.

Όταν η αποπληρωμή δεν εκτιμάται πλέον, αυτά τα συναισθήματα εξαφανίζονται. Επιμένουν μόνο εφόσον εξυπηρετούν ένα σκοπό. Όταν εγκαταλείπεται αυτός ο χυμός του εγώ αντικαθίσταται με την εσωτερική ηρεμία. Για να αναιρέσει το εγώ κάποιος πρέπει να είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει το παιχνίδι του εγώ.

Το εγώ παύει να υπάρχει όταν πεθαίνουμε στη φυσική μας μορφή. Υπερβαίνοντας το εγώ εννοούμε τη συγκέντρωση της προσοχής σε ένα υψηλότερο-διαστατικό επίπεδο συνείδησης/ύπαρξης που μας οδηγεί πιο κοντά στην ΠΗΓΗ και ως εκ τούτου αγκυρώνει την αντίληψη του εγώ και τον διαχωρισμό ως έναν περιορισμό ενός παιχνιδιού στο χωροχρόνου.

Η κυριαρχία εναντίον της αντίστασης, χρησιμεύει ως ένα ισχυρό εργαλείο για να ενσωματώσει στη συνείδηση κάποιου οποιαδήποτε μορφή παρόμοιας ή χαμηλής συχνότητας συνείδησης. Η κυριαρχία ή η αποδοχή της φαινομενικά «άλλης» συνείδησης ως αντανάκλασης του εαυτού σας θα εντυπωσίαζε τη «δύναμη της ψευδαίσθησης» έναντι της «ψευδαίσθησης της δύναμης» που μεγαλώνει με την αντίσταση.

Μετάβαση του ομοιώματος στις πιο σταθερές φάσεις του ΝΕΡΟΥ και του ΠΑΓΟΥ. Αυτή η διαδικασία αφορά την ΣΥΝΕΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της φόρμας στην οποία θα σταθεροποιήσουμε μια πραγματικότητα υψηλότερης συχνότητας σε μια χαμηλότερης συχνότητας. Όπως, κατ’ αναλογία, επιλέγουμε ένα κέντρο μεταφοράς ή ένα μέσο επικοινωνίας. Όταν παίρνετε το φυσικό μέσο μεταφοράς - με τον ΑΤΜΟ να είναι οποιοσδήποτε προορισμός, το ΝΕΡΟ είναι ένα από τα μεγάλακέντρα και ο ΠΑΓΟΣ είναι ένα από τα κέντρα. Όταν επιλέγετε ένα μέσο επικοινωνίας - με τον ΑΤΜΟ να είναι οποιοδήποτε μέσο επικοινωνίας, το ΝΕΡΟ είναι ένα είδος μέσου επικοινωνίας και ο ΠΑΓΟΣ είναι ένα κανάλι σε αυτό το είδος μέσου επικοινωνίας.

Αυτή η άσκηση μπορεί επίσης, ως παρενέργεια, να διακόψει το καρμικό κύκλωμα, καθώς δεν υπάρχει η μετενσάρκωση ή ακόμη και το παρελθόν αυτό καθ’ εαυτό, καθώς όλα υπάρχουν ταυτόχρονα. Μπορούμε να συνδεθούμε μόνο σε μια παρόμοια δόνηση που εμφανίζεται σε εμάς ως προηγούμενη εμπειρία. Από αυτή την άποψη, το κάρμα που σχετίζεται με την προηγούμενη εμπειρία, μπορεί να διαλυθεί εάν σταματήσουμε να ταυτίζουμε τον εαυτό μας με αυτήν τη δόνηση και μεταβούμε σε μία διαφορετική.